Voortschrijdend inzicht – voor mij een mooie term die onder meer toelaat om van gedacht te veranderen. Tot voor kort vond ik het levensnoodzakelijk om tijdens interactieve sessies heel dicht bij de deelnemers te kunnen gaan staan. Je kan veel meer, dan uit enkel woorden en soms ook wat tekenoefeningen, aflezen uit de lichaamshouding hoe mensen met uitdagingen omgaan. Dat er in elke groep wel iemand zit die je dan even kort moet houden of iemand die liever niet aan het woord komt, horen daarbij. Nu alles online moet – en gelukkig maar ook ‘kan’ – wil ik voor mijn volgende masterclass community building* ook wat voortschrijdend inzicht delen, meer bepaald drie bedenkingen die een extra dimensie geven aan ledenbinding.
1. Online biedt nieuwe mogelijkheden: informeel en warm
Heel wat ledenorganisaties waar ik zelf bij betrokken ben, hebben de afgelopen weken geëxperimenteerd met wat wij intussen intern ‘corona-sessies’ noemen. Gemeenschappelijke kenmerken zijn korte online sessies met leden, meestal heel informeel, zonder agenda of spreker en met als bedoeling te polsen over ‘hoe het gaat in deze tijden’.
Op die manier hebben we vastgesteld dat er een andere vorm van (ver-)binding kan ontstaan tussen leden. Uiteraard worden dergelijke gesprekken ook gevoerd vooraf, achteraf en in de pauzes van fysieke meetings, maar mensen zoeken dan wellicht sneller bekenden op. In de virtuele variant kom je noodgedwongen in contact met mensen die je niet echt kent. De verwachtingen van de meetup zijn meestal ook minder hard gedefinieerd of organisatie-gestuurd, maar het uitwisselen van ervaringen en bezorgdheden, het kunnen stellen van ‘kleine’ vragen creëert een waardevolle ervaring. Dit wordt steevast bevestigd door korte bevragingen achteraf. In sommige gevallen zorgt de organisatie-verantwoordelijke ook voor een ‘vertaalslag’ naar de andere leden, terwijl er ook voor de organisatie zeker nuttige lessen te trekken zijn. Een win-win-win dus.
2. Online biedt nieuwe mogelijkheden: werken aan eigen werk
Een andere vaststelling is dat online sessies veel meer kunnen zijn dan het luisteren naar een spreker vanuit de sofa. David Nassen, coördinator van BSAE (Vereniging van verenigingsprofessionals), bewijst dat keer op keer door een online event op te splitsen in een reeks van toelichtingen door een spreker, oefeningen, breakout-sessies, enzovoorts. Op die manier is het mogelijk om een dagvullend programma best spannend te houden en vooral om te zorgen dat mensen het gevoel hebben dat ze op dat moment ook “werken aan eigen werk”. Gerichte oefeningen, tot en met het vragen om op basis van de gehoorde theoretische inzichten vlug enkele slides te maken en die dan voor de groep te pitchen, zorgen ervoor dat de toegevoegde waarde direct verzilverd wordt. Door het gebruik van breakout-rooms laat hij zelfs deelnemers van een zelfde of verwante organisatie samenwerken. Op die manier krijg je de best denkbare bestuiving van theorie naar praktijk binnen een gemeenschappelijke context. Zie ook zijn artikel over dit soort ‘asynchroon online werken’ op Linked In.
Het zijn principes die ik ook als de kern van mijn Expedities-methodiek° beschouw, maar daar is het meestal een langerlopend traject, met de nodige voorbereiding en afstemming over het wie en hoe en waarom. David Nassen slaagt erin om dit te realiseren tijdens een halve of hele dagsessie, terwijl de deelnemers het helemaal niet zien aankomen, maar achteraf wel weten te appreciëren.
3. Ledenvoordelen vs diensten of services
Het is een van mijn stokpaardjes dat we als ledenorganisatie zorg moeten dragen voor de ledenvoordelen die voor alle of minstens heel veel leden bruikbaar zijn. Zodra we inzetten op meer geïndividualiseerde diensten lopen we het risico om van onze leden klanten te maken, met alle mogelijke gevolgen van dien. En in deze verwarrende tijden zie ik toch bij heel wat organisaties dat leden iets ‘nuchterder’ naar het ledenaanbod kijken en dus meer waar voor hun geld eisen. Als je dan als organisatie enkel diensten aanbiedt, en die zijn net door de huidige omstandigheden niet meer relevant, of onvoldoende onderscheidend, dan ga je wel moeilijke tijden tegemoet.
Het moet volgens mij echt wel de doelstelling blijven om ledenvoordelen te creëren die een duidelijke combinatie maken tussen de What’s in it for me? en de What’s in it for us?. Dat kan heel concreet gaan over meer ‘immateriële’ voordelen, zoals bv. de belangenbehartiging, de promotie van de sector, het samenwerken met derden, het creëren van trots om lid te zijn. Het zijn op zich geen evidente zaken, maar op lange termijn lijken ze me wel duurzamer dan een ‘quick win’ waarbij een lid korting krijgt of een tijdelijk kennisvoordeel geniet. Bovendien dragen dat soort ledenvoordelen zeker ook bij tot het realiseren van het hogere doel van de ledenorganisatie waarbij ‘consumptie’ overschaduwd wordt door het gevoel van collectieve zingeving. Misschien wat wollig, maar een essentieel onderdeel van ledenbinding, zeker als het gaat over de verbinding tussen de leden, eerder dan een transactionele relatie tussen het lid en de organisatie.
Concreet en praktisch
Deze 3 nieuwe/herbevestigde inzichten wil ik graag ook met de volgende deelnemers aan de masterclass Communitybuilding verder verkennen. David Nassen zal mij daar als facilitator ongetwijfeld opnieuw super bij helpen om te zorgen dat we niet zomaar online zijn, maar werken aan eigen werk en vooral onze leden de best mogelijke voordelen kunnen bieden.
* * *
*Op 4 juni 2020 verzorg ik binnen de BSAE Academy opnieuw een online masterclass rond Community Building, waar ik heel graag verder inga op onder meer deze 3 bedenkingen. Meer info op: https://bsae.be/event/125
* * *
Blijf op de hoogte van inzichten door deze blog te volgen – je kan je aanmelden in de rechterkolom. Je krijgt dan een email als ik een nieuw artikel publiceer (2-tal per maand).
Marc Mestdagh 