Het concept van emergentie staat centraal binnen mijn Expeditie-methodiek (www.marcmestdagh.be/exp), een veredelde vorm van lerende netwerken. Als we erin slagen om als groep tijdens de avontuurlijke reis tot resultaten te komen die onze individuele inbreng overstijgt, dan mogen we van een succes spreken. Een klassieke invulling van: het geheel is meer dan de som van de delen. De vraag is alleen hoe we met een dergelijke dynamiek omgaan.
Van consensus – niemand is tegen…
We stellen vast dat het de meest gangbare trend is binnen een ledenorganisatie om tot een gedragen compromis of consensus te komen, met andere woorden: niemand is tegen. Een werkgroep van leden bevestigt de ontwerptekst van de stafmedewerker en een nieuw standpunt is geboren. Het congres moet bij voorkeur alle leden aanspreken en mikt dan ook bewust op thema’s die iedereen kan bekoren. Bij het uitdokteren van ledendiensten wordt voor ogen gehouden dat zoveel mogelijk leden ervan moeten kunnen genieten. Dat hiermee gemikt wordt op minimaal de laagst gemene deler is geen bezwaar. Ledenwerking wordt zo gereduceerd tot het creëren van toegevoegde waarde waar iedereen mee kan leven, maar waar niemand echt warm van wordt.
Naar win-win – iedereen is voor!
Wat als we nu eens vooropstellen dat we maar enkel genoegen nemen als de taart niet louter beter verdeeld, maar wel groter gemaakt wordt: iedereen is voor. En als we dan bovendien ook nog eens onze identiteit kunnen behouden: Zo is 1+1 niet iets nieuws, nl. 3, maar wel 11 – veel groter dan 3 en duidelijk toewijsbaar aan de twee initiële partijen (de 1-en). Dat betekent dat we aanvaarden dat de emergentie van een groep leidt tot niet alleen nieuwe, onverwachte dingen, maar ook tot zaken die mogelijks verscheiden en onderscheidend zijn. Als we dan met meerdere groepen een avontuurlijke expeditie aanvatten, zal dat ook mogelijks leiden tot heel uiteenlopende bestemmingen.
Omgaan met de onderweg gevonden rijkdom
Onze Expeditie, waarbij we gedreven door een urgente uitdaging samen een reis aanvatten met een aantrekkelijke bestemming maar tegelijk moeten vaststellen dat de reis minstens even belangrijk is als de bestemming, biedt ons de mogelijkheid om vanuit die emergentie tot grootste dingen te komen. De vraag is alleen hoe we hiermee omgaan. Kunnen we onszelf bedwingen om te vermijden dat wat we als uniek en uitzonderlijk mochten ervaren te assimileren tot een consensusgestuurde outcome? Kunnen we, bijvoorbeeld door af te stemmen met ander Expeditie-trajecten binnen de organisatie, concluderen dat diversiteit en meerstemmigheid de enige outcome is van waar we als ledenorganisatie mee bezig zijn? En vooral kunnen we ons als organisatie zo inrichten dat we met die outcome niet alleen kunnen leven, maar ook nieuwe initiatieven in gang kunnen zetten?
* * *
Wil je meedenken over hoe we vanuit Expedities kunnen komen tot een perfecte balans tussen de What’s in it for me en de What’s in it for us, volg dan mijn BSAE Masterclass Ledenbinding op 23/4. Meer info op https://bsae.be/event/106
* * *
Blijf op de hoogte van inzichten door deze blog te volgen – je kan je aanmelden in de rechterkolom. Je krijgt dan een email als ik een nieuw artikel publiceer (2-tal per maand).
Marc Mestdagh 