Ik heb ondertussen al heel wat bedenkingen over financiering van de ledenorganisatie op papier(*) gezet en die ook samen met verenigingsprofessionals verkend tijdens de vele edities van de BSAE-masterclass. De eerstkomende is op 29 april.
Het blijft me verder uitdagen te reflecteren over hoe we het financieringsmodel voor ledenorganisaties future proof kunnen maken en hoe de verenigingsprofessional daar niet alleen begunstigde van mag zijn, maar vooral ook actief kan meehelpen om een duurzaam verdienmodel vorm te geven. De financieringsuitdaging van een ledenorganisatie is nu eenmaal veel meer dan een louter financieel, transactioneel zakelijk gegeven. We moeten voorbij het traditionele lidgeld kijken naar creatieve vormen van (aanvullende) financiering. In dit artikel wil ik twee mechanismen verkennen die de ledenbijdrage enigszins anders vorm zouden kunnen geven, nl. partnerships en giften. Het zijn paasvakantiegewijs wat creatieve bedenkingen, maar niettemin – denk even mee…
Partnerships
Ongetwijfeld zijn heel wat ledenorganisaties vertrouwd met het concept van sponsors of partners die met open armen ontvangen worden in de werking, vooral omwille van de financiering. Ondertussen is dit proces veel professioneler geworden en volstaat het vermelden van een logo op de website of het plaatsen van een roll-up banner op een event niet meer. Wat interessant is om zien is dat de voorafgaande onderhandeling zich focust op een win-win-situatie voor beide partijen – er wordt een balans gezocht tussen het aanbod van de organisatie en de vraag van de partner.
Als we dat principe doortrekken naar de relatie tussen organisatie en lid zou dat wel eens nieuwe inzichten kunnen bieden.
Op de eerste plaats is er de confrontatie met het lid over het aanbod. Niet zomaar verwijzen naar de websitepagina met alle ledenvoordelen in de veronderstelling dat het wel goed komt, maar concreet afchecken wat een lid effectief denkt nodig te hebben. Ook actief meedenken met het potentiële lid zal daar dan onvermijdelijk een onderdeel van uitmaken.
Een ander aspect is dat we ook met het potentiële lid het gesprek aangaan over wat hij/zij zou kunnen bijbrengen aan de organisatie – inbreng van kennis, netwerk, andere zaken. Dit zorgt er ook direct voor dat er een mindset is van geven en nemen. Als je niks investeert in een lidmaatschap, haal je er ook minder uit.
Kortom, wat als we leden meer als partners zouden beschouwen en met hen een evenwichtige samenwerking proberen op te zetten? Zou het extra werk vooraf niet achteraf lonen en zich vertalen in een grotere voldoening, voor beide partijen?
Giften
Heel wat organisaties in de non-profit sector zijn afhankelijk van giften. In tegenstelling tot sponsoring- of partnershipscontracten staat hier geen directe ‘return’ tegenover. De donateur is overtuigd van het goede doel en zorgt ervoor dat de organisatie de achterliggende uitdagingen kan realiseren. Dat neemt niet weg dat hij wel geïnformeerd of zelfs betrokken wil zijn.
Stel dat we onze leden zo ver krijgen dat ze op die manier naar de werking van de ledenorganisatie kijken, dat ze in hun mindset aanvaarden dat ze door lidgeld te betalen meehelpen de collectieve ambitie van de organisatie te realiseren. Bijgevolg geen, of toch niet op de eerste plaats, afvinken van de persoonlijke return on investment, maar een sterk geloof dat de organisatie een hoger doel dient, waardoor er sowieso ook een ‘what’s in it for me?’ gerealiseerd wordt. Dat hoger doel kan een maatschappelijke ambitie zijn die zich vertaalt in concrete resultaten vanuit de werking (bv. voor een ngo of socio-culturele organisatie), maar kan ook geformuleerd worden als trots op een sector of beroep met als finaliteit opportuniteiten creëren en de leden vooruit helpen.
De vraag is dan natuurlijk wat het bedrag van het lidgeld onder de vorm van een gift zou moeten zijn. Wat is deze immateriële waarde dan? We weten uit onderzoek dat je vrijwilligers in bepaalde omstandigheden beter niet vergoedt, want dat doet afbreuk aan hun inzet. Denk aan mensen die bloed geven – wat is een mensenleven waard?
Kortom, kunnen we onze werking zo organiseren dat de voldoening eerder leidt tot een gift in plaats van een vast vooraf vastgelegd lidgeld? Voor de organisatie-zijde leidt dit wellicht tot stress over het niet op voorhand weten wat de bijdrage zal zijn, voor het lid zou het net een grotere verantwoordelijkheid betekenen om de waarde te honoreren.
In de organisatie er wel klaar voor?
Het is natuurlijk zo dat veel organisaties vanuit hun werking, maar op de eerste plaats vanuit hun statuten, georganiseerd zijn op leden die lidgeld betalen. Moeten we hier dan ook niet op een andere manier naar gaan kijken? Is het mogelijk om ook op dat niveau een grotere openheid te creëren, zodat we op verschillende manieren kunnen inzetten op het aanbieden van ‘waarde’ aan leden of minstens de doelgroep die binnen ons bereik valt? Dit wil ik zeker ook meenemen naar de BSAE-opleiding op 20/4/2021 rond de nieuwe vzw-wetgeving en de opportuniteiten die er zijn om voorbij die wetgeving te kijken.
* * *
(*) Verandert Corona het concept van lidgeld voorgoed?
Financiering van ledenorganisaties en de rol van de verenigingsprofessional
* * *
Blijf op de hoogte van inzichten door deze blog te volgen – je kan je aanmelden in de rechterkolom. Je krijgt dan een email als ik een nieuw artikel publiceer (2-tal per maand).
Marc Mestdagh 